บทที่ 311

ฉินเย่กดลิฟต์ พอดีไม่มีคน เขาจึงพาเธอเข้าไปข้างในทันที

“อารมณ์ของเธอแสดงออกทางสีหน้าหมดเลย มองแวบเดียวก็รู้แล้ว”

เสิ่นอวิ๋นอู้เม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรอีก แต่ก็เผลอยกมือขึ้นมาลูบหน้าตัวเอง

แสดงออกทางสีหน้าเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เธอแสดงอารมณ์โจ่งแจ้งขนาดนี้?

แต่เมื่อเข้ามาในลิฟต์แล้ว เสิ่นอวิ๋นอู้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ